ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ ΣΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ, της Κλεοπάτρας Ελευθεριάδου

Σύμφωνα με την ιστορία, μία από τις πιο σκοτεινές περιόδους στην πορεία της ανθρωπότητας ήτανε ο Μεσαίωνας, στη διάρκεια του οποίου καταγράφηκαν πολλά εγκλήματα και σκληρές διώξεις στην προσπάθεια επικράτησης του Χριστιανισμού από τους ένθερμους υποστηρικτές του. Μέχρι το 1500 η καθολική εκκλησία μονοπωλούσε τη θρησκεία θέλοντας να έχει την απόλυτη κυριαρχία. Αμφισβητούσε κάθε περιστασιακή άλλη άποψη ονομάζοντάς αιρετικούς τους υποστηρικτές της τους οποίους ή ανάγκαζε να αλλάξουν θρησκεία ή απλά τους σκότωνε. Ο Καθολικισμός και ο Προτεσταντισμός ανταγωνίζονταν για την επικράτησή τους στη θρησκευτική "αγορά" προσφέροντας τις πνευματικές τους υπηρεσίες για τους θρησκευτικούς" καταναλωτές" τους. Έδιναν όλη τους την προσοχή στη Σωτηρία από τις σατανικές/ διαβολικές δυνάμεις στη γη.

Ανάμεσα στις Καθολικές και Προτεσταντικές εκκλησίες ο εξορκισμός,-κυνήγι μαγισσών ήταν ένα πολύ πρόσφορο έδαφος και έγινε η κύρια απασχόληση που έλκυε πλήθη ανθρώπων λόγω χαμηλού πνευματικού επιπέδου, επιδεικνύοντας την εξουσία που είχε η εκκλησία. Μιλώντας για την επιρροή στις μάζες, ένα σύγχρονο παράδειγμα είναι οι πρόσφατες εκλογές στις Ηνωμένες πολιτείες Αμερικής. Οι ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί υποψήφιοι εστιάζουν τη δραστηριότητα της εκστρατείας τους σε πολιτικά "πεδία μάχης" κατά τη διάρκεια των εκλογών ώστε να προσελκύσουν και να πείσουν τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες εστίασαν στις δίκες των μαγισσών μετατρέποντάς τες σε "πεδία μάχης" για να προσελκύσουν την πίστη των αναποφάσιστων χριστιανών. Συμπέρασμα : για να κερδίσετε ανθρώπους στο πλευρό σας δεν υπάρχει καλύτερη μέθοδος από το να τους προκαλέσετε φόβους και μετά να τους διαβεβαιώσετε ότι εσείς προσφέρετε την καλύτερη προστασία...

Επανερχόμενοι στο κυνήγι των μαγισσών ,στις αρχές της σύγχρονης Ευρώπης υπήρξε εκτεταμένη υστερία ότι οι κακοήθεις σατανικές/οι μάγισσες και μάγοι λειτουργούσαν ως οργανωμένη απειλή για το Χριστιανισμό. Εκείνοι που κατηγορήθηκαν για μαγεία απεικονίζονταν ως λάτρεις του διαβόλου και οδηγούνταν σε ανακρίσεις και σκληρά βασανιστήρια με αποτέλεσμα να δηλώνουν ένοχοι πολλές φορές για να γλιτώσουν από τα μαρτύρια. Υπήρχανε πολλοί διαφορετικοί τρόποι βασανισμού.

Οι δύο κυριότεροι ήταν ο πνιγμός στο ποτάμι ή ο θάνατος στην πυρά. Στη δοκιμασία του πνιγμού δένανε τους κατηγορούμενους σε μία ξύλινη καρέκλα και τους βύθιζαν σε ένα ποτάμι Αυτοί που βυθίζονταν και πέθαιναν αυτομάτως εθεωρούντο αθώοι αλλά αυτοί που αναδύονταν στην επιφάνεια ήταν ένοχοι και καταδικάζονταν σε θάνατο ,διότι ο σατανάς είχε βοηθήσει να σωθούν. Τα θύματα ως επί το πλείστον ήταν γυναίκες γιατί ως φαίνεται οι ιερείς και οι ιεροεξεταστές διακρίνονταν και για τον μισογυνισμό τους. Ο σκοταδισμός του μεσαίωνα συμπεριελάμβανε στα θύματα του κάθε διαφορετικότητα και κάθε φωνή που ξεχώριζε από το καθοδηγούμενο πλήθος Παράδειγμα ο γνωστός θρύλος του Κουασιμοδου με την τσιγγάνα Εσμεράλδα η οποία κατηγορήθηκε για μαγεία... Μεταξύ 1580 και 1630 ήταν η κορύφωση των θρησκευτικών Ευρωπαϊκών πολέμων και η αιχμή στο κυνήγι των μαγισσών. Περίπου τρεις αιώνες διήρκεσαν αυτές οι διώξεις/δολοφονίες και χάσανε τη ζωή τους 40.000 έως 100.000 άνθρωποι.

Στην πόλη Τρίερ της Γερμανίας έγινε η πιο σκληρή δίωξη μαγισσών,όπου εκτελέστηκαν 386 άνθρωποι, και θεωρείται η πιο μαζική εκτέλεση στην Ευρώπη εν καιρώ Ειρήνης Βεβαίως η φτώχεια και η αμάθεια των λαϊκών μαζών βοηθούσε σε αυτό το διωγμό ο οποίος το 17ο αιώνα άρχισε να υποχωρεί και να εξαφανίζεται. Αυτό που παρατηρούμε είναι ότι διαχρονικά στο όνομα της θρησκείας γίνονται εγκλήματα από τους λάθος εκφραστές της. Ο Χριστιανισμός που βασίστηκε και δίδαξε την αγάπη, στην παρωπιδική και ακραία προσπάθεια της επικράτησης του, από τους σκληροπυρηνικούς εκφραστές του άφησε πίσω του εκατόμβες θυμάτων που βασανίστηκαν και θανατώθηκαν.

Ο Γερμανός μοναχός Μαρτίνος Λούθηρος τοποθετήθηκε απέναντι στις αντιλήψεις της Καθολικής εκκλησίας. Με τη διατριβή του των 95 θέσεων προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από το κλειστό και απόλυτο καθεστώς της εκκλησίας και του Πάπα τονίζοντας εντονότατα την αντίθεσή του για τα συγχωροχάρτια που εξαγόραζαν με χρήμα την αμαρτία. Φυσικά βαφτίζεται αιρετικός.... Το κυνήγι των μαγισσών δεν έμεινε στα σύνορα της μεσαιωνικής Ευρώπης αλλά ξέφυγε περνώντας τον Ατλαντικό και φτάνοντας στην Αμερική. Την άνοιξη του 1692 στην αποικία της Μασαχουσέτης έγινε η δίκη των μαγισσών του χωριού Σάλεμ. Συγκλήθηκε ειδικό δικαστήριο στο Σάλεμ για να εκδικάσει τις υποθέσεις ,με πρώτη την καταδικασμένη μάγισσα την Bridget Bishop η οποία απαγχονίστηκε τον Ιούνιο του ιδίου έτους.

Δεκαοκτώ άλλες ακολούθησαν ενώ 150 περίπου άντρες γυναίκες και παιδιά κατηγορήθηκαν τους επόμενους μήνες. Οι δίκες και οι εκτελέσεις μαγισσών του Σάλεμ προέκυψαν ως αποτέλεσμα ενός συνδυασμού της εκκλησιαστικής πολιτικής, των οικογενειακών εχθροπραξιών, και των υστερικών παιδιών , όλα αυτά συνέβαιναν βέβαια υπό κενό πολιτικής εξουσίας.

Ιστορικά Ο Samuel Paris έμπορος από τη Βοστώνη που έζησε στα Barbados έγινε ο πάστορας της εκκλησίας του Salem Ο Paris του οποίου οι θεολογικές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Harvard είχαν διακοπεί πριν μπορέσει να αποφοιτήσει, και βρισκόταν στη διαδικασία αλλαγής σταδιοδρομίας από τις επιχειρήσεις στο Υπουργείο. ;Έφερε στο χωριό Σάλεμ τη σύζυγό του ,τα τρία παιδιά του ,μία ανιψιά και δύο σκλάβους που είχε πάρει από από τα Barbados. Τον John Indian και τη Tituba . Η Tituba πρόσεχε τα κορίτσια και συχνά τους έλεγε παραμύθια για υπερφυσικές δυνάμεις, και βουντού. Η κόρη του Paris η Elizabeth (9 ετών) και η ανιψιά του Abigail Williams (11 ετών). τον Ιανουάριο άρχισαν να έχουν περίεργη συμπεριφορά, έβγαζαν παράξενους ήχους, παρουσίαζαν διάφορες παραμορφώσεις στα σώματα τους και συχνά διαμαρτύρονταν για αισθήσεις δαγκωμάτων και τσιμπημάτων. Ορισμένοι μελετητές έχουνε εξηγήσει την παράξενη συμπεριφορά των κοριτσιών που μπορεί να προήλθε από κάποιες ιδιαίτερες ασθένειες που τότε βρισκόντουσαν σε έξαρση. Ο τοπικός γιατρός αδυνατώντας να εξηγήσει ιατρικά τη συμπεριφορά των παιδιών έριξε την ευθύνη στο μεταφυσικό. Σύμφωνα με έναν γείτονα που ισχυρίστηκε πως είδε την Tituba να ψήνει ένα κέικ με τα ούρα των κοριτσιών προσπαθώντας να τα βοηθήσει,να συνέλθουν.,Από την πλευρά του ο πατέρας τους ο Paris αν και δεν είχε καμία απόδειξη πως όντως έγινε αυτό, εξοργίστηκε γιατί το θεώρησε βλασφημία.

H Βetty και η Abigail ισχυρίστηκαν ότι είχαν μαγευτεί από την Τituba, όχι μόνον οι ίδιες, και άλλα δύο περιθωριοποιημένα μέλη της κοινότητας :Η Sarah Good μία ζητιάνα και η Sarah Osborn μία ηλικιωμένη γυναίκα που είχε ρομαντική εμπλοκή με έναν υπηρέτη. Στη 1η Μαρτίου δύο δικαστές πήγαν στο χωριό για να κάνουνε έρευνα στο περιστατικό. Τόσο η Good όσο και η Osborn υπερασπίστηκαν την αθωότητα τους ,αν και η μία κατηγορούσε την άλλη. Η Tituba όταν ρωτήθηκε υποστήριξε ότι είναι αθώα αλλά αργότερα, λόγω της ευάλωτης κοινωνική της κατάστασης ως σκλάβα είπε στους δικαστές αυτό που προφανώς ήθελαν να ακούσουν( υποσχόμενοι ότι θα της δώσουν μικρότερη ποινή)- ότι είχε επισκεφτεί τον διάβολο και έκανε μία συμφωνία μαζί του. Το δικαστήριο κράτησε τρεις μέρες με πολύ λαό μαζεμένο για να ακούσει την ομολογία. η Tituba περιέγραψε συναντήσεις με το σατανά και έναν ψηλό σκοτεινό άντρα από τη Βοστόνη , που την κάλεσε να υπογράψει το βιβλίο του διαβόλου στο οποίο είδε τα ονόματα της Good και της Osborn μαζί με άλλα επτά άλλων ατόμων που δεν μπορούσε να διαβάσει. Οι δικαστές τότε δεν είχαν μόνο μία ομολογία αλλά είχαν και απόδειξη παρουσίας περισσότερων μάγων και μαγισσών στην κοινότητα. Μέχρι το Σεπτέμβριο του 1692 η υστερία του πλήθους είχε αρχίσει να μειώνεται και η κοινή γνώμη στράφηκε εναντίον των δικών.Αν και το γενικό δικαστήριο της Μασαχουσέτης ακύρωσε αργότερα τις αποφάσεις ενοχής εναντίον των κατηγορουμένων μαγισσών, και χορήγησε αποζημιώσεις στις οικογένειές τους, η πικρία που είχε μείνει στην κοινότητα και η οδυνηρή κληρονομιά από το κυνήγι των μαγισσών του Σάλεμ θα διαρκούσε για αιώνες.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι στο όνομα του ανελέητου κυνηγιού των μαγισσών εξοφλήθηκαν διαφόρων ειδών λογαριασμοί εκμεταλλευόμενοι το πηχτό πνευματικό σκοτάδι της εκάστοτε εποχής.