TΡΙΓΕΝΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΤΑΛΗΚΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ της Ελληνικής

ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΑ ΚΕΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΑ βαθύς, δασύς και θήλυς της Νεοελληνικής στο κατάλληλο γένος, αριθμό και πτώση:

Η θάλασσα είναι .................. Ο βυθός της...................θαλάσσας είναι σκοτεινός, σε αντίθεση με τον βυθό της ρηχής θάλασσας.

Τα γνωρίσματα του .........γήρατος είναι η μείωση των φυσικών αντοχών και της όρασης.

Ο Ατλαντικός Ωκεανός είναι ................., σε αντίθεση με τη Μεσόγειο, που είναι ρηχή.

Τα σύμφωνα διακρίνονται σε ψιλά, σε μέσα και σε ..................

Προχώρησαν στα βάθη του ............δρυμού.

Τα πνεύματα του πολυτονικού συστήματος είναι η ψιλή και η ....................

Όλα τα παιδιά, άρρενα και......., βγήκαν στην αυλή.

1.ΒΑΛΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟ ΕΠΙΘΕΤΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗΣ:

•Στις υπηρεσίες πρέπει να υπάρχουν.................(διαφανής) διαδικασίες.

•Το τρένο θεωρείται πολύ ..............(ασφαλής) συγκοινωνιακό μέσο.

•Η φυσική και τα μαθηματικά είναι .....................(συγγενής) επιστήμες.

•Η πρόοδος του ανθρώπου στηρίζεται στη .....................(διαρκής) αναζήτηση της αλήθειας.

•Η σαμπάνια είναι .....................(αφρώδης) οίνος.

•Τα .......................(ογκώδης) κιβώτια μεταφέρονται δύσκολα.

•Οι .............................(συνεπής) επαγγελματίες έχουν πάντα δουλειά.

•Το ....................(συνεχής) ωράριο κουράζει τους καταστηματάρχες.

* Το όνομα του.......................(επικεφαλής) της ομάδας είναι Κώστας.

*Αποτέλεσμα της .................................................. (συνεχής) κίνησης των αυτοκινήτων στις πόλεις είναι τα ............................................(διαρκής) προβλήματα.

* Η κυκλοφορία των οχημάτων δεν είναι .......................................(ασφαλής) , καθώς και η αστυνόμευση δεν μπορεί να είναι ...........(επαρκής) και η σήμανση είναι .....................................................(ελλιπής).

* Κάποιοι οδηγοί έχουν .........................................(εμφανής) αδυναμίες στην οδήγησή τους κι επιπλέον είναι ............................................... (αγενής) προς τους πεζούς. Λύση μπορεί να προκύψει από την................................................ (ακριβής) τήρηση των διατάξεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.

2.ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ (ουσιαστικών και επιθέτων) : •Το θηριώδες οικοδόμημα ασχημίζει την πόλη......................................................................................................................................................................................... •Τα συμβούλια των μαθητών είναι πενταμελή......................................................................................................................................................................................... •Η προσφορά προϊόντων κρίνεται ανεπαρκής......................................................................................................................................................................................... •Η ειλικρινής σχέση των κρατών εξασφαλίζει την ειρήνη......................................................................................................................................................................................... •Το υπουργείο καθόρισε τον ακριβή όρο διεξαγωγής του διαγωνισμού......................................................................................................................................................................................... •Ο αθλητής νιώθει ευτυχής μετά τη νίκη......................................................................................................................................................................................... •Η πτώση δέντρων ήταν αποτέλεσμα των θυελλωδών ανέμων......................................................................................................................................................................................... •Οι παραστάσεις τραγωδίας στην Επίδαυρο είναι δημοφιλείς εκδηλώσεις.........................................................................................................................................................................................

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΟΥΙΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ, του αποφοίτου μας Άρη Ρείντ

Άγγλος ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, ηθοποιός και θεατρικός επιχειρηματίας. Θεωρείται ο κορυφαίος δραματουργός των νεωτέρων χρόνων και ο μόνος, ίσως, που μπορεί να σταθεί δίπλα στους τρεις μεγάλους αρχαίους έλληνες τραγικούς ποιητές.

Ο Σαίξπηρ γεννήθηκε το 1564 στο χωριό Στράτφορντ-απόν-Έιβον (ή απλά Στράτφορντ) και ήταν το τρίτο απο τα οκτώ παιδία του εύπορου ζέυγους Τζόν Σαίξπhρ και Μαίρης Άρντεν.Επειδή δεν υπάρχει ακριβής ημερομηνία γέννησης, έχει επικρατήσει να θεωρείται ότι γεννήθηκε στις 23 Απριλίου.Έμαθε από πολύ μικρός να γράφει και να διαβάζει και πιθανότατα να φοίτησε στο Νέο Σχολείο του Στράτφορντ.Ητανε αρκετά μελετηρός αν και δέν έγραφε πολυ και τον περισσότερο καιρό του τον περνούσε μελετώντας Λατινικά και απαγγέλλοντας απ' έξω μεγάλα αποσπάσματα από ποιήματα.

Τον Νοέμβριο του 1582 ο Σαίξπηρ παντρεύτηκε την κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερή του Ανν Χάθαγουεϊ. Έξι μήνες αργότερα απέκτησαν μία κόρη, τη Σουζάνα, και δύο χρόνια αργότερα γεννιούνται τα δύο δίδυμα παιδιά τους, ο Χάμνετ και η Τζούντιθ.Δεν έχουν σωθεί παρά λίγες καταγραφές για την ιδιωτική ζωή του Σαίξπηρ, αλλα έχουν γίνει διάφορες εικασίες για ζητήματα όπως η εξωτερική του εμφάνιση, η σεξουαλικότητά του, οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις και το κατά πόσον τα έργα που του αποδίδονται είναι γραμμένα από άλλους.

Μία ιστορία του 18ου αιώνα που δεν έχει αποδείχτει θέλει τον Σαίξπηρ να ξεκινά τη θεατρική του καριέρα ως ιπποκόμος που κέρδιζε τα προς το ζην φυλάγοντας τα άλογα των πλούσιων θεατών και των αφεντικών των θεάτρων.Αργότερα έγινε ένας πολυ γνώστος ηθοποιός.

Τα έργα του Σαίξπηρ είναι δύσκολο να χρονολογηθούν αλλα τα πρώτα κατεγεγραμμένα έργα γράφτηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1590. Είναι σημαντικό το ότι κατάφερε να χειριστεί με απόλυτη δεξιοτεχνία τόσο την κωμωδία όσο και το δράμα και την τραγωδία. Τα έργα του διαπνέονται από βαθειά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και παραμένουν επίκαιρα. Τα πιο γνωστά είναι “Πολυ κακό για το τίποτα”,”Όνειρο θερινής νυκτός”, "Ο έμπορος της Βενετίας”,”Το ημέρωμα της στρίγγλας”,”Ριχάρδος ο Γ’“, “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, “Μακβεθ”,”Αμλετ”,”Βασιληάς Ληρ”και “Οθέλλος”.

Ο Σαίξπηρ, καθώς και όλη η θεατρική ομάδα στην οποία ανήκε, τελούσε υπό την εύνοια της βασίλισσας Ελισάβετ Α' της Αγγλίας. Συχνά έπαιζαν μπροστά στη βασίλισσα και την αυλή της τις μέρες των Χριστουγέννων ή άλλων εορτών.

Μετά τον θάνατο της Ελισάβετ Α' το 1603 o νέος βασιλιάς Ιάκωβος, που αγαπούσε το θέατρο, πήρε επίσημα υπο την προστασία του τον θίασο του Σαίξπηρ. Κατα τη διάρκεια της καριέρας του ο Σαίξπηρ απέκτησε πολλά χρήματα με τα οποία έκανε επενδύσεις και αγόραζε ακίνητα. Το 1599, μαζί με άλλα μέλη του θιάσου. έχτισαν το δικό τους θέατρο στη νότια όχθη του ποταμού Τάμεση και το ονόμασαν Γκλομπ (Globe). Το 1608 ανέλαβαν επίσης το θέατρο Μπλακφράιαρς (Blackfriars).

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Σαίξπηρ μοίραζε το χρόνο του μεταξύ του Λονδίνου και του Στράτφορντ. Το 1596, τη χρονιά πριν αγοράσει το New Place στο Στράτφορντ, ζούσε στην ενορία της Αγίας Ελένης στο Μπίσοπσγκεϊτ του Λονδίνου, βόρεια του ποταμού Τάμεση. Μετακόμισε στην άλλη μεριά του Τάμεση, στο Σάουθγουορκ του Λονδίνου το 1599, δηλαδή τη χρονιά όπου κατασκευάστηκε το θέατρο Γκλομπ.Το 1604 μετακόμισε και πάλι βόρεια του ποταμού, σε μία περιοχή με πολλά ωραία σπίτια βόρεια του Καθεδρικού ναού του Αγίου Παύλου. Εκεί νοίκιαζε δωμάτια από έναν Γάλλο Ουγενότο που κατασκεύαζε περούκες για κυρίες.

Πέθανε στις 3 Μαΐου του 1616 αφήνοντας πίσω του τη σύζυγό του και δύο κόρες,ενω το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του το άφησε στη μεγαλύτερη κόρη του, Σουζάνα. Στον τάφο του τοποθετήθηκε έπειτα από δική του επιθυμία μία επιγραφή, λαξευμένη στην πέτρινη πλάκα που καλύπτει τον τάφο. Η επιγραφή περιλαμβάνει μία κατάρα ενάντια στη μετακίνηση των οστών του, η οποία και αποφεύχθηκε επιμελώς κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης του ναού το 2008.

<< Καλέ φίλε, στο όνομα του Θεού συγκρατήσου, Από το να σκάψεις τη σκόνη που εσωκλείεται εδώ. Ευλογημένος ας είναι όποιος ήσυχες αφήσει αυτές τις πέτρες, Και καταραμένος ας είναι όποιος μετακινήσει τα κόκκαλά μου.>>

Μερικές φράσεις αντλημένες από τα έργα του Σαίξπηρ είναι: Θα σε προκαλούσα σε πνευματική μονομαχία, αλλά βλέπω ότι είσαι άοπλος. Άκουγε πολλούς, μίλα σε λίγους. Να ζει κανείς ή να μη ζει; Ιδού η απορία. Η αλήθεια κάνει τον διάβολο να κοκκινίζει. Αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης, παίξε κι άλλο. Είναι καλύτερο να υπολογίζεις ότι ο εχθρός σου είναι πιο δυνατός απ’ ό,τι φαίνεται.

¨ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΤΑ" ΤΟΥ ΟΥΙΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ, της αποφοίτου μας Μαρίας Σούλι

Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ θεωρείται ευρέως ως ο σημαντικότερος συγγραφέας που έγραψε στην Αγγλική γλώσσα και ένας από τους σημαντικότερους δραματουργούς παγκοσμίως . Συχνά αποκαλείται εθνικός ποιητής της Αγγλίας και Βάρδος του Έιβον. Δεν έχουν σωθεί πάρα λίγες καταγραφές για τη ιδιωτική ζωή του και έχουν σημειωθεί σημαντικές εικασίες για ζητήματα όπως η εξωτερική του εμφάνιση ,η σεξουαλικότητα του , οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις και κατά πόσον τα έργα που του αποδίδονται είναι γραμμένα από άλλους . Και αυτό γιατί γεννήθηκε ακριβώς την εποχή που άρχισαν για πρώτη φορά να κρατούν αξιόπιστα αρχεία . Στο Στράτφορτ όπου και γεννήθηκε το 1564 άρχισαν να κρατούν αρχεία μόλις το 1558 .

Ο Σαίξπηρ ήταν το τρίτο από τα οκτώ παιδιά της Μέρι Άρντεν και του Τζων Σαίξπηρ που ήταν ένας από τους προύχοντες του Στράτφορντ Απόν Έιβον . Ως μέλος λοιπόν μιας τόσο εξέχουσας οικογένειας ο Σαίξπηρ έμαθε από πολύ μικρός να γράφει και να διαβάζει . Να σημειωθεί πως θεωρείται γενικά ( και έχει γραφτεί πολλές φορές ) πως ο Ουίλιαμ είχε την τύχη να φοιτήσει σε ένα καλό σχολείο το Κινγκς Νιου Σκουλ ( Νέο Σχολείο του Βασιλέως ).Ήταν ιδιαίτερα μελετηρός στα νεανικά του χρόνια , αν και δεν έγραφε πολύ. Το περισσότερο χρόνο μελετούσε Λατινικά , απαγγέλοντας απ’ έξω μεγάλα αποσπάσματα από ποιήματα . Ακόνιζε την μνήμη του και την ομιλία του , στοιχεία που αποδείχθηκαν πολύτιμα για την μετέπειτα σταδιοδρομία του ως ηθοποιού . Το 1582 παντρεύτηκε την κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερη του Ανν Χαθαγουέϊ και απέκτησαν μια κόρη και δύο χρόνια αργότερα δίδυμα . Μετά την γέννηση των διδύμων ο Σαίξπηρ άφησε ελάχιστα ιστορικά ίχνη μέχρι που το 1592 αναφέρεται ως μέλος της θεατρικής σκηνής του Λονδίνου .Στα 28 του ήταν ένας φτιαγμένος ηθοποιός και ως τα 52 που πέθανε ,ήταν πάντα δημοφιλής και περιζήτητος . Δεν είναι γνωστό πότε ακριβώς άρχισε να γράφει αλλά αναφορές της εποχής του και αρχεία παραστάσεων δείχνουν ότι κάποια από τα έργα του είχαν ανέβει στη λονδρέζικη σκηνή από το 1592. Οι βιογράφοι θεωρούν ότι η καριέρα του πρέπει να άρχισε μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1580 . Αρκετά νομικά έγγραφα καταγράφουν επενδύσεις και αγορές ακινήτων που έκανε ο Σαίξπηρ , γεγονός που πιστοποιεί πως στη διάρκεια αυτής της περιόδου κέρδισε αρκετά χρήματα . Κάποια έργα του άρχισαν να δημοσιεύονται από το 1594. Παρά την επιτυχία του συνέχισε να παίζει τόσο στα δικά του έργα όσο και σε άλλων δραματουργών . Οι περισσότεροι Θεατρικοί συγγραφείς της περιόδου συνεργάζονταν με άλλους και οι κριτικοί συμφωνούν ότι ο Σαίξπηρ έκανε το ίδιο , επί το πλείστων στις αρχές και στο τέλος της καριέρας του .

ΕΡΓΟ Τα σωζόμενα έργα του, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων συνεργασιών , αποτελούνται από περίπου 38 θεατρικά , 154 σονέτα, 2 μεγάλα αφηγηματικά ποιήματα και πολλά άλλα ποιήματα . Τα πρώτα καταγεγραμμένα έργα είναι ο ‘’Ριχάρδος Γ’ ‘’και τρία μέρη του ‘’Ερρίκου ΣΤ’ ‘’ τα οποία γράφτηκαν το 1590. Ωστόσο τα έργα του Σαίξπηρ είναι δύσκολο να χρονολογηθούν και οι μελέτες των κειμένων του δείχνουν ότι ‘’ο Τίτος Ανδρόνικος ‘’ ,΄΄η κωμωδία των παρεξηγήσεων’’, ‘’το Ημέρωμα της Στρίγγλας ‘’ και ‘’οι Δυο άρχοντες από τη Βερόνα ‘’ ανήκουν στην πρώτη περίοδο του Σαίξπηρ . Τα πρώτα έργα ήταν επηρεασμένα από τα έργα άλλων Ελισαβετιανών δραματουργών από τις παραδώσεις του μεσαιωνικού δράματος και από τα έργα του Σενέκα .

Στα μέσα της δεκαετίας του 1590 , οι πρώιμες κλασικές και ιταλικού τύπου κωμωδίες του Σαίξπηρ παραχωρούν τη θέση τους στη ρομαντική ατμόσφαιρα των σημαντικότερων κωμωδιών του . Το ΄΄ όνειρο θερινής νυκτός ΄΄ είναι ένα πνευματώδες μείγμα ρομαντισμού , μαγείας και κωμικών σκηνών . Η επόμενη κωμωδία είναι ο ΄΄ έμπορος της Βενετίας ‘’ που βλέπουμε τις απόψεις εκείνης της εποχής . ‘’ το πολύ κακό για το τίποτα ‘’ , ‘’ το όπως αγαπάτε . ΄΄ το γλέντι της Δωδεκάτης νύχτας ‘’ ολοκληρώνουν τη σειρά των μεγάλων κωμωδιών . Μετά το λυρικό ΄΄Ριχάρδο β΄ ‘’ , εισήγαγε την κωμωδία πρόζας στα έργα ΄΄ Ερρίκος Δ’’ , Ερρίκος Ε΄ ‘’ . Η περίοδος αυτή αρχίζει και τελειώνει με δύο τραγωδίες : το ΄΄ Ρωμαίος και Ιουλιέττα ‘’ και τον ‘’ Ιούλιο καίσαρα ‘’. Πολλοί κριτικοί πιστεύουν ότι οι μεγαλύτερες τραγωδίες του Σαίξπηρ αντιπροσωπεύουν την αιχμή της τέχνης του . ‘’ Ο Άμλετ ‘’, πιθανότατα έχει συζητηθεί περισσότερο από κάθε άλλο σαιξπηρικό χαρακτήρα . Ακολούθησαν ΄΄ο Οθέλλος ‘’ , ‘’Ο Βασιλιάς Ληρ ‘’, ‘’Μακβεθ΄΄. Οι τελευταίες μεγάλες τραγωδίες ‘’ Αντώνιος και Κλεοπάτρα ‘’ και ‘’Κοριολανός’’ περιέχουν μερικά από τα καλύτερα ποιήματα του . Στη τελευταία του περίοδο στράφηκε στον ρομαντισμό και ολοκλήρωσε άλλα 3 μεγάλα έργα ‘’ Κυμβελίνος ‘’ , ‘’ το χειμωνιάτικο παραμύθι ‘’ και ΄΄ Η Τρικυμία ‘’. Το γεγονός ότι εκτός από το ότι έγραφε τα έργα του τα έπαιζε κιόλας , τον έκανε ασυναγώνιστο στο μεταξύ των άλλων συγγραφέων . Δεν έγραφε αλλά για να γράφει αλλά για να ζει . Παρατηρούσε τους θεατές και παρακολουθούσε τις αντιδράσεις τους και δεν ήταν λίγες οι φορές που άλλαζε στη σκηνή τα λόγια του προσπαθώντας να αποδώσει όσο μπορούσε καλύτερα το νόημα και να ικανοποιήσει περισσότερο τους θεατές . Είχε τέτοια ικανότητα να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του κοινού ώστε ακόμα και σήμερα τα έργα του εξακολουθούν να γοητεύουν τον θεατή με τη ζωντάνια τους. Ο Σαίξπηρ υπήρξε ευφυϊα όχι μόνο για την εποχή του αλλά για όλους τους αιώνες .

ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΤΑ

Ο Ρωμαίος και Ιουλιέττα είναι το διάσημο ρομαντικό δράμα για την εφηβεία , την αγάπη και τον θάνατο . Ο Σαίξπηρ γράφει την απόλυτη ιστορία αγάπης πρώιμα οριν τα τριάντα του , μεταξύ 1591-1595, δηλαδή στην αρχή της σταδιοδρομίας του για δύο νεαρούς κατατρεγμένους εραστές που ο θάνατος τους τελικά συμβαδίζει τις διενέξεις μεταξύ των οικογενειών τους . Το έργο είναι ένας θρίαμβος , εκτός των άλλων και ως προς τον τρόπο που ο συγγραφέας δομεί χαρακτήρες . τελειώνει με την ελεγεία του πρίγκιπα για τους ερωτευμένους(«Γιατί δεν υπήρξε ποτέ ιστορία πιο θλιβερή από αυτήν της Ιουλιέτας και του Ρωμαίου της».) . ήταν μεταξύ των πιο δημοφιλών έργων του Σαίξπηρ στη διάρκεια της ζωής του και μαζί με τον Άμλετ από τα συχνότερα εκτελούμενα έργα του. Ο Ίδιος το είχε χαρακτηρίσει ότι ήταν ο πιο μεγάλος έρωτας όλων των εποχών .

Το 1554 κυκλοφορεί μια συλλογή διηγημάτων του Ματεο Μπαντελο με τίτλο "Διηγήματα" . Σε αυτή τη συλλογή είχε περιληφθεί το διηγήμα του Λουίτζι Ντα Πόρτο που αναφέρεται στην Ιστορία μιας ανακτηθείσας νουβέλας για δύο ευγενείς εραστές.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς της λογοτεχνίας η «ανακτηθείσα νουβέλα» του Λουίτζι Ντα Πόρτο ήταν ένα διήγημα του 1476 του Ιταλού συγγραφέα Μασούκιο Σαλερνιτάνο.

Το 1562 ο Άγγλος συγγραφέας Άρθουρ Μπρουκ κρατώντας τον πυρήνα του μύθου θα συνθέσει ένα ποίημα. Η ποιητική αυτή δημιουργία θα γίνει η αφορμή για τον μεγάλο ομότεχνό του Ελισαβετιανό -Ουίλιαμ Σαίξπηρ-δραματουργό να συγγράψει το 1599 (70 περίπου χρόνια μετά το πρώτο Ιταλικό αφήγημα) την δική του πασίγνωστη ιστορία. Ο Σαίξπηρ όμως με το έργο του κατόρθωσε με το κείμενο του να ζωντανέψει τους χαρακτήρες και να δημιουργήσει ένα μνημείο του έρωτα με τους δύο πρωταγωνιστικούς ήρωες να μετατρέπονται από το κοινό σε διαχρονικό σύμβολο των άτυχων εραστών και να θεωρούνται σήμερα ως αρχέτυπο των νέων εραστών . Η ιστορία του έξοχου αυτού εφηβικού ύμνου της αγάπης χάνεται μέσα στο θρύλο και την παράδοση της Ιταλικής ζωής του 14ου αιώνα. Και παρότι έχουν περάσει αρκετές εκατονταετίες από τότε, η Ιουλιέτα και ο Ρωμαίος, εξακολουθούν να παραμένουν οι πιο φημισμένοι νεαροί εραστές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ιστορικά δεν αποδεικνύεται η ύπαρξη των εραστών . Το επονομαζόμενο σπίτι των Καπουλέτων ανήκε για χρόνια στη οικογένεια των Dell Capello και η ομοιότητα των ονομάτων έδωσε την πεποίθηση ότι πρόκειται για την κατοικία της Ιουλιέττας .

Το περίφημο μπαλκόνι κυριαρχεί στον προαύλιο χώρο . Όμως δεν έχει σημασία το γεγονός ότι δεν αποδεικνύεται ιστορικά η ύπαρξη των εραστών . Γιατί πολύ απλά ως καταδικασμένοι στην αιωνιότητα ο Ρωμαίος και η Ιουλιέττα είναι πέρα και πάνω από την έννοια του χρόνου . Ο ανεκπλήρωτος έρωτάς τους συγκίνησε και εξακολουθεί να συγκινεί τους ανθρώπους κάθε ηλικίας, θρησκεύματος, τάξης ή φυλής. Μια και οι κοινωνίες εξακολουθούν να είναι ανελέητες και σκληρές απέναντι στους αληθινούς και ιδανικούς εραστές, αλλά και στο φαινόμενο του έρωτα γενικότερα.

Ο ΚΑΝΑΛΕΤΤΟ ΚΑΙ Η ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, της Αργυρώς Μποζώνη

Για όσους απορούν για το πώς βρέθηκε η βρετανική βασιλική οικογένεια να κατέχει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του πιο διάσημου Βενετού ζωγράφου, του Καναλέτο (Τζοβάνι Αντόνιο Κανάλ), η απάντηση βρίσκεται στο όνομα του τότε πρόξενου της Αγγλίας στην Γαληνοτάτη. Ο Τζότζεφ Σμιθ, εκτός από αυτοκρατορικός εντεταλμένος, υπήρξε και ένας από τους φιλότεχνους προστάτες που είχε ο ζωγράφος, ο οποίος με τα έργα του συγκρότησε μια μεγάλη και αξιοσημείωτη συλλογή. Αργότερα την πούλησε στον βασιλιά Γεώργιο Γ’. Σήμερα, η Βασιλική Συλλογή της Μεγάλης Βρετανίας κατέχει τα περισσότερα και αξιολογότερα έργα του Καναλέτο που υπάρχουν διεθνώς.

Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου της Αναλήψεως c.1733-4 Συλλογή της Βασίλισσας Ελισάβετ της 2ης, 2017 Ο Καναλέτο γεννιέται στη, γεμάτη μυστήριο και λάμψη, Βενετία του 18ου αιώνα, στις 28 Οκτωβρίου 1697, στην πολυάνθρωπη συνοικία του Σαν Λίο, στο κέντρο της Βενετίας, όχι μακριά από τη γέφυρα του Ριάλτο. Η καλλιτεχνική σταδιοδρομία του Καναλέτο ξεκινά το 1716, έτος κατά το οποίο συνεργάζεται με τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο αδελφό του στα σκηνικά έργων του Βιβάλντι για το θέατρο «Σαντ’ Αντζελο». Το 1719, ο Καναλέτο πήγε στη Ρώμη με τον πατέρα του, προκειμένου να φιλοτεχνήσουν από κοινού τα σκηνικά έργων του Αλεσάντρο Σκαρλάτι, τα οποία επρόκειτο να ανέβουν κατά τη διάρκεια του Καρναβαλιού του 1720 . Κατά την παραμονή του στη Ρώμη αποφασίζει να αφοσιωθεί εξ ολοκλήρου στη ζωγραφική εκ του φυσικού. Αυτό συνέβη το 1719, έτος κατά το οποίο, όπως ο ίδιος έλεγε, «εγκατέλειψε επισήμως το θέατρο». Το 1720 ο Καναλέτο επιστρέφει στη Βενετία όπου εμφανίζεται εγγεγραμμένος στη fraglia, γεγονός που επιβεβαιώνει την απόφασή του να ακολουθήσει το επάγγελμα του ζωγράφου. Τα έργα που φιλοτεχνεί αυτή την περίοδο είναι φανταστικά τοπία (capricci) και απόψεις (vedure) που φέρουν έντονη την επίδραση των καινοτομιών, τις οποίες εισήγαγε ο Μάρκο Ρίτσι. Ο Καναλέτο αποδεικνύεται βαθύς γνώστης της προοπτικής και των ζωγραφικών τεχνικών εν γένει και ακολουθεί την κατεύθυνση της επιστημονικής ακρίβειας, επιχειρώντας να μετατρέψει σε ορθολογική αλήθεια μια σκηνογραφική αντίληψη του χώρου.

Άποψη του Γκραν Κανάλε c.1733-4 Σύμφωνα με τους κριτικούς τέχνης, η πρώιμη περίοδος του Καναλέτο θεωρείται και η καλύτερη: Ζωγράφιζε απευθείας στο ύπαιθρο, χωρίς επεξεργασία στο στούντιο. Όλα του όμως τα τοπία χαρακτηρίζονται από μεγάλη ακρίβεια. Μόλις πέντε χρόνια αργότερα, η φήμη του νεαρού ζωγράφου είχε ξεπεράσει ήδη τα σύνορα της περιοχής του Βένετο. Αρχίζει να φιλοτεχνεί έργα για πλούσιους και προστάτες των τεχνών, όπως ο Owen McSwiney, ο οποίος ζούσε αυτοεξόριστος στη Βενετία από το 1711 και από τον οποίο γνωρίζει τον Άγγλο Joseph Smith, άνθρωπο με βαθιά καλλιέργεια και συλλέκτη με εκλεκτό γούστο. Ο Καναλέτο δούλεψε για τον Σμιθ για δέκα ολόκληρα χρόνια από το 1730 έως το 1740, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των έργων που φιλοτεχνεί μεταξύ 1742 και 1744 συνδέονται στενά με τον παραγγελιοδότη του. Ο Καναλέτο, με προτροπή του Σμιθ, φτάνει στην Αγγλία, όπου κατοικούσαν πολλοί αγοραστές των έργων του. Από το 1747 έως το 1752 ο Καναλέτο φιλοτέχνησε μια σειρά μεγάλων απόψεων, οι οποίες είχαν θέμα της κατοικίες της λονδρέζικης αριστοκρατίας, ενώ είχε γίνει πλούσιος από τη δουλειά του. Το 1763, εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας της Βενετίας. Συνέχισε να ζωγραφίζει, τις περισσότερες φορές βασισμένος σε παλιά του σχέδια. Συνεχίζει τα ταξίδια από και προς τη Βενετία μέχρι το 1766. Καθώς οι πίνακές του δεν είχαν την ίδια δύναμη με αυτούς που είχε ζωγραφίσει στην πατρίδα του, το έργο του άρχισε να πάσχει από συχνές επαναλήψεις, σε σημείο που ο κριτικός τέχνης Τζορτζ Βέρτσιου (George Vertue) να ισχυριστεί ότι ο ζωγράφος που υπέγραφε «Καναλέτο» ήταν κάποιος απατεώνας. Ο Καναλέτο αναγκάστηκε να κάνει δημόσια επίδειξη της ζωγραφικής του, αλλά η φήμη του δεν αποκαταστάθηκε ποτέ ολοσχερώς. Παρά τη σκληρή κριτική που δέχτηκε, κάποια από τα έργα αυτής της περιόδου είναι πρωτοποριακά ως προς τη σύνθεσή τους.

Το Γκραν Κανάλε με τη βασιλική της Σαν Μαρία Σαλούτε Δυο χρόνια αργότερα, το 1768 φιλοτεχνεί το κύκνειο άσμα του, ένα σχέδιο με πενάκι και υδρόχρωμα, το οποίο απεικονίζει το εσωτερικό της βασιλικής του Αγίου Μάρκου. Στις 18 Απριλίου 1768, ο Καναλέτο αφήνει την τελευταία του πνοή στη Βενετία, στην πόλη που απεικόνισε με το τολμηρό σχέδιο και τη φαντασία του και την πέρασε για πάντα στην ιστορία της τέχνης σαν έναν από τους ωραιότερους τόπους του κόσμου. «Ο Καναλέτο και η τέχνη της Βενετίας» είναι ο τίτλος της έκθεσης της The Queen’s Gallery στην Αγγλία που τρέχει έως τον Νοέμβριο του 2017, στην οποία παρουσιάζεται μια εντυπωσιακή επιλογή βενετσιάνικης τέχνης του 18ου αιώνα, με τα σπουδαιότερα έργα του Canaletto, μαζί με έργα των Sebastiano και Marco Ricci, Francesco Zuccarelli, Rosalba Carriera, Pietro Longhi και Giovanni Battista Piazzetta. Η έκθεση εξερευνά την απολαυστική Βενετία του 18ου αιώνα, από το Μεγάλο Κανάλι και την πλατεία του Αγίου Μάρκου μέχρι τα φεστιβάλ, το θέατρο και το φημισμένο καρναβάλι, φέρνοντας την ακαταμάχητη γοητεία της πιο όμορφης πόλης στον κόσμο, στην The Queen’s Gallery.

Η μνημειώδης κλίμακα c.1755-60

Το καμπαναριό σε επισκευή c.1745 Royal Collection Trust/© Her Majesty Queen Elizabeth II 2017