ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΒΙΒΛΙΟ 3ο κεφάλαιο 70. Μετάφραση

Το πολίτευμα της Κέρκυρας ήταν ολιγαρχικό, με βάση το πρότυπο της μητρόπολής της, της Κορίνθου. Την εξουσία την ασκούσαν οι γαιοκτήμονες μαζί με τους πλούσιους εμπόρους και πλοιοκτήτες.

Το 433 π.Χ. , δύο χρόνια πριν από την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου, αναγκάατηκαν οι Κερκυραίοι να συμμαχήσουν με τους Αθηναίους για να αντιμετωπίσουν τους Κορινθίους, αν και προσπάθησαν σε πρώτη φάση να μείνουν ουδέτεροι στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.

Το ίδιο έτος-433 π.Χ.-έγινε ναυμαχία μεταξύ Κερκυραίων και Κορινθίων στα Σύβοτα.

Οι Κερκυραίοι με τη βοήθεια των Αθηναίων νίκησαν αλλά με απώλειες. 1050 Κερκυραίοι συνελήφθησαν αιχμάλωτοι από τους Κορινθίους. 800 ήταν δούλοι και πουλήθηκαν και 250 Κερκυραίοι ολιγαρχικοί κρατήθηκαν στην Κόρινθο σκοπίμως. Έζησαν για 5 χρόνια εκεί με ανέσεις.

Οι Κορίνθιοι είχαν σκοπό να χρησιμοποιήσουν τους Κερκυραίους ολιγαρχικούς με σκοπό να την επηρεάσουν υπέρ της Κορίνθου. Όταν άρχισε ο εκδημοκρατισμός της Κέρκυρας, με τη βοήθεια της Αθήνας, τότε απελευθερώθηκαν οι 250 Κερκυραίοι ολιγαρχικοί à για να εμποδίσουν την προσχώρηση της Κέρκυρας στην Αθηναϊκή συμμαχία

Οι Κερκυραίοι βρίσκονταν σε εμφύλια διαμάχη, από τότε που ήρθαν σ’ αυτούς οι αιχμάλωτοι από τις ναυμαχίες για την Επίδαμνο, αφού απελευθερώθηκαν από τους Κορινθίους, φαινομενικά με εγγύηση των προξένων για οκτακόσια τάλαντα, στην πραγματικότητα, όμως, επειδή είχαν πειστεί να φέρουν με το μέρος των Κορινθίων την Κέρκυρα.

Και αυτοί, πιάνοντας (πλησιάζοντας) τον κάθε πολίτη χωριστά έκαναν (αυτά) για ν’ απομακρύνουν την πόλη (να την κάνουν να αποστατήσει) από τους Αθηναίους.

Όταν έφτασε ένα αθηναϊκό πλοίο και ένα κορινθιακό που έφερναν πρέσβεις, αφού ήρθαν σε διαπραγματεύσεις, αποφάσισαν οι Κερκυραίοι να είναι σύμμαχοι με τους Αθηναίους, σύμφωνα με την ισχύουσα συνθήκη, και φίλοι με τους Πελοποννησίους (Κορινθίους και Σπαρτιάτες), όπως ακριβώς και παλαιότερα.

Και αυτοί οι άνδρες (έναν κάποιον Πειθία, που ήταν εθελοντής πρόξενος των Αθηναίων και αρχηγός του δημοκρατικού κόμματος) τον σέρνουν στα δικαστήρια, με την κατηγορία ότι «προσπαθεί να υποδουλώσει την Κέρκυρα στους Αθηναίους».

Αυτός όμως, αφού αθωώθηκε, καταγγέλλει (αντιμηνύει) με τη σειρά του στα δικαστήρια τους πέντε πιο πλούσιους άνδρες απ’ αυτούς (τους κατηγόρους του), υποστηρίζοντας ότι κόβουν τις βέργες για τα στήριγμα των κλημάτων των αμπελιών από το ιερό έδαφος του Δία και του Αλκίνου. Τότε ως πρόστιμο για κάθε βέργα ο νόμος επέβαλλε ένα στατήρα. Αφού λοιπόν αυτοί καταδικάστηκαν σε πρόστιμο, κι αφού κατέφυγαν και κάθισαν ως ικέτες στους ναούς εξαιτίας της μεγάλης χρηματικής τιμωρίας ώστε να πληρώσουν το πρόστιμο ύστερα από συμφωνία για το ύψος του, ο Πειθίας (που συνέβαινε να είναι και μέλος της βουλής) πείθει (τους Κερκυραίους) να εφαρμόσουν τον νόμο.

Οι Κερκυραίοι, επειδή αποκλείονταν από το νόμο (να ορίσουν το επιδικασμένο ποσό με συμφωνία) και ταυτόχρονα πληροφορούνταν ότι ο Πειθίας επρόκειτο, όσο ακόμη ήταν μέλος της βουλής, να μεταπείσει το λαό να θεωρεί τους ίδιους με τους Αθηναίους φίλους και εχθρούς, συνωμοτούν και, αφού πήραν μαχαίρια και μπήκαν στη βουλή αιφνιδιαστικά, δολοφονούν και τον Πειθία και περίπου εξήντα άλλους και από τους βουλευτές και από τους απλούς πολίτες. Μερικοί όμως άλλοι ομοϊδεάτες του Πειθία, όχι πολλοί, κατέφυγαν στο αθηναϊκό πλοίο που ακόμα βρισκόταν εκεί.